Mikołaj jest doskonale osadzony w rzeczywistości. Ma świadomość pór roku, miesięcy (umie czytać kalendarz), dni tygodnia i czasu. Wie gdzie mieszka, zna swoje imię, nazwisko, adres, (numer telefonu do mamy i taty jest w trakcie nauki), wie gdzie mieszka babcia, wie gdzie chodzi na zajęcia (terapie), potrafi i lubi czytać mapy (czy to mapa zoo czy mapa Polski z narysowaną przez tatę trasą np. nad morze czy do babci). A na dodatek przeczyta sobie z książeczek i gazetek to co go interesuje (na razie drukowanymi literami)
Ta świadomość jest mu bardzo potrzebna, systematyzuje mu świat. Odkąd wie i rozumie co się dzieje wokół niego, co było, co będzie, co wynika z czego, co jest skutkiem czego itp – przestał się bać, panicznie płakać i protestować na wszystko.
Ta świadomość Mikołaja nie ukształtowała się sama. Jest efektem już kilkuletniej, codziennej, często wielogodzinnej pracy. Trudnej i żmudnej pracy przy stoliku z logopedami (metoda krakowska), psychologami, pedagogami (na terapiach i w przedszkolu) właściwie od podstaw (od samogłoski i sylaby oraz znaczenia podstawowych rzeczowników i czasowników)oraz przyjemniejszej na sali gimnastycznej z fizjoterapeutami, terapeutami SI, „dogo” i „hipo” terapeutami.
Nie było by też tego gdyby nie dieta prowadzona pod kierunkiem lekarza DAN i leczenia biomedycznego. Myślę, że była i jest to baza bez której nawet najlepsze terapie nie przyniosły u Mikołaja efektu.
Kolejną terapią, która stabilizuje słaby układ nerwowy Mikołaja ( a przy tym podnosi jego odporność) jest terapia czaszkowo-krzyżowa. Myślę, że dzięki niej Mikołaj zaczął mieć chęć do swobodniej komunikacji (do teraz jeszcze ktoś kto go nie zna nie zawsze zrozumie jego wypowiedź).
Teraz stanęliśmy przed nowym wyzwaniem – umiejętnościami społecznymi Mikołaja. Bez nich Mikołaj nie poradzi sobie ani w szkole, ani na podwórku, ani po prostu nigdzie.